ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΡΗΣ (προεδρος του ευρωπαΪκου δικαστηριου) ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

Ο έλληνας πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπογραμμίζει ότι η πόρτα για την πρόωρη συνταξιοδότηση στο δημόσιο δεν έκλεισε, αρκεί να μη γίνεται διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών.


Συνέντευξη στη Σοφία Χριστοφορίδου
christoforidou@makthes.gr

Η πόρτα για την πρόωρη συνταξιοδότηση στο δημόσιο δεν έκλεισε, αρκεί να μη γίνεται διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών και υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας μπορεί να αιτιολογήσει επαρκώς τη διαφοροποίηση από τον γενικό κανόνα της συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια. Αυτό υποστηρίζει ο έλληνας πρόεδρος του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ Βασίλης Σκουρής.
Φέρνει μάλιστα το παράδειγμα της Γαλλίας, όπου το Δικαστήριο δέχτηκε ότι μπορεί να εφαρμοστεί “έκπτωση” ενός έτους από τον εργάσιμο χρόνο για κάθε παιδί που μεγαλώνει ένας εργαζόμενος, αρκεί ο κανόνας να ισχύει χωρίς περιορισμούς στο φύλο.

Η απόφαση του Δικαστηρίου για την εξίσωση ορίων συνταξιοδότησης ανέτρεψε τη ζωή χιλιάδων γυναικών που εργάζονται στον δημόσιο τομέα… Προσοχή! Η ισότητα ισχύει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Το δικαστήριο τι είπε; Είπε ότι ως γενικό σύστημα η συνταξιοδότηση των ανδρών στα 65 και των γυναικών στα 60 δεν είναι σύμφωνη με την αρχή της ισότητας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ως προς αυτό.

Υπάρχει περιθώριο για διαφοροποιήσεις; Η απόφαση του δικαστηρίου δεν απαγορεύει την εισαγωγή διαφοροποιήσεων, εφόσον μπορεί να αιτιολογηθούν. Το γενικό σύστημα είναι που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Για παράδειγμα, παλαιότερα ήμουν εισηγητής σε μια πάρα πολύ σημαντική απόφαση. Ο γάλλος νομοθέτης αναγνώριζε για κάθε παιδί ένα έτος πρόσθετης ασφάλισης. Επομένως κάποιος με τρία παιδιά θα μπορούσε να φύγει από τη δουλειά στα 62 αντί των 65. Το Δικαστήριο δεν καταδίκασε το σύστημα, είπε ότι θα έπρεπε να επεκταθεί και στους άνδρες. Αν δηλαδή μόνο ο άνδρας είχε αποδεδειγμένα μεγαλώσει τα παιδιά, θα έπρεπε να μπορεί να κάνει χρήση αυτής της διαφοροποίησης, του ενός έτους ανά παιδί. Γιατί εκεί υπήρχε ένας λόγος, μια αιτιολόγηση, ένα στοιχείο. Μʼ αυτή την έννοια λέω ότι θέλει προσοχή. Το γενικό σύστημα είναι εκείνο που το δικαστήριο είπε ότι δεν συνάδει με την αρχή.

Έχετε πει ότι είναι λανθασμένη εντύπωση που έχουμε ότι η Ελλάδα σύρεται διαρκώς στα ευρωπαϊκά δικαστήρια…
Σύρεται, αλλά δεν θα έπρεπε να σύρεται γιατί πολλές φορές δεν υπάρχει ουσία πίσω από αυτό. Αλλά είναι απλώς καθυστέρηση στην εισαγωγή των οδηγιών στο εθνικό μας δίκαιο.

Αυτό είναι απόρροια της κακοδαιμονίας της ελληνικής δημόσιας διοίκησης; Ξέρετε, τα πρώτα δύο, τρία, πέντε χρόνια αυτό δικαιολογείται. Μετά από τριάντα χρόνια δεν είναι πια πιστευτό το να λες ότι υπάρχει κακοδαιμονία της διοίκησης. Δεν μπορεί 30 χρόνια που είμαστε μέλη της ΕΕ να λέμε ότι ακόμα δεν μπορούμε να κινητοποιήσουμε τη δημόσια διοίκηση να προσαρμοστεί στις οδηγίες.

Τι παράδειγμα θα μπορούσε να αντλήσει η ελληνική δικαιοσύνη από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως προς την ταχύτητα λήψης αποφάσεων; Εμείς δεν δεχόμαστε αναβολές. Ο θεσμός της αναβολής δεν υπάρχει σε μας.


το αρθρο στη "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"